Robert Galbraith - Zijderups
Onder de pseudoniem Robert Galbraith schrijft J.K. Rowling een thrillerserie met de gewonde Afghanistan-veteraan Cormoran Strike en Robin Ellacot als hoofdpersonages. Ondanks dat het derde deel Het Slechte Pad, dat sinds april 2016 in het Nederlands verkrijgbaar is, al klaarstaat in mijn boekenkast om gelezen te worden, diende ik eerst Zijderups uit te lezen.
Als schrijver Owen Quine wordt vermist, besluit zijn vrouw Cormoran Strike in te schakelen. Quine is regelmatig een tijd van huis, maar deze keer is het anders. Strike komt er al snel achter dat de verdwijning alles te maken heeft met Quines laatste manuscript. Dit bestaat namelijk uit onthullende portretten van bijna al zijn vrienden en kennissen en het zou een ramp voor hen zijn als het ooit wordt gepubliceerd.
Niet veel later wordt Quine vermoord teruggevonden. De omstandigheden van zijn dood zijn zeer verdacht en geven een verontrustend kijkje in de geest van de dader. Strike en Robin bevinden zich in een race tegen de klok om een moordenaar te vinden die een wel heel uniek profiel blijkt te hebben.
Oh ja, voor diegene die de serie niet kennen, Cormoran Strike is een detective die er in slaagt moorden op te lossen waarbij de politie er in slaagt om de verkeerde op te pakken... Lees snel verder!
Net als in het eerste boek Koekoeksjong schrijft Galbraith heel uitgebreid en heel beschrijvend, op deze manier leer je Cormoran en Robin nog beter kennen. Er wordt ook uitgebreid de tijd genomen om de hoofdpersonages in hun privésfeer te leren kennen. Op deze manier wordt deze serie een echt aaneenhangend verhaal, al blijft de boeken apart lezen ook wel een mogelijkheid.
Wat wel jammer is, is dat bovenstaande omschrijving het boek, op de persoonlijke sferen en de ontknoping na dan, een groot deel van het verhaal letterlijk samenvat. Je krijgt halfweg het gevoel boek dat Galbraith het allemaal niet zo uitgebreid had moeten beschrijven (tenzij het om de moord ging, daar waren de details echt wel nodig). Het boek had perfect 100 pagina's minder dik kunnen zijn...
Galbraith slaagt er wel in om mij tot het einde in onwetendheid te houden over wie de moordenaar van Quine is. Dit doet ze onder andere door de bedenkingen van Cormoran en wanneer hij zijn redenering aan Robin uitlegt bewust niet neer te pennen. Curiositeit alom en doorlezen tot de laatste pagina's!
De combinatie Robin - Strike staat nog steeds goed overeind, samenwerking voor de volgende boeken verzekert nu Robin detective in opleiding is!
Als schrijver Owen Quine wordt vermist, besluit zijn vrouw Cormoran Strike in te schakelen. Quine is regelmatig een tijd van huis, maar deze keer is het anders. Strike komt er al snel achter dat de verdwijning alles te maken heeft met Quines laatste manuscript. Dit bestaat namelijk uit onthullende portretten van bijna al zijn vrienden en kennissen en het zou een ramp voor hen zijn als het ooit wordt gepubliceerd.
Niet veel later wordt Quine vermoord teruggevonden. De omstandigheden van zijn dood zijn zeer verdacht en geven een verontrustend kijkje in de geest van de dader. Strike en Robin bevinden zich in een race tegen de klok om een moordenaar te vinden die een wel heel uniek profiel blijkt te hebben.
Oh ja, voor diegene die de serie niet kennen, Cormoran Strike is een detective die er in slaagt moorden op te lossen waarbij de politie er in slaagt om de verkeerde op te pakken... Lees snel verder!
Net als in het eerste boek Koekoeksjong schrijft Galbraith heel uitgebreid en heel beschrijvend, op deze manier leer je Cormoran en Robin nog beter kennen. Er wordt ook uitgebreid de tijd genomen om de hoofdpersonages in hun privésfeer te leren kennen. Op deze manier wordt deze serie een echt aaneenhangend verhaal, al blijft de boeken apart lezen ook wel een mogelijkheid.
Wat wel jammer is, is dat bovenstaande omschrijving het boek, op de persoonlijke sferen en de ontknoping na dan, een groot deel van het verhaal letterlijk samenvat. Je krijgt halfweg het gevoel boek dat Galbraith het allemaal niet zo uitgebreid had moeten beschrijven (tenzij het om de moord ging, daar waren de details echt wel nodig). Het boek had perfect 100 pagina's minder dik kunnen zijn...
Galbraith slaagt er wel in om mij tot het einde in onwetendheid te houden over wie de moordenaar van Quine is. Dit doet ze onder andere door de bedenkingen van Cormoran en wanneer hij zijn redenering aan Robin uitlegt bewust niet neer te pennen. Curiositeit alom en doorlezen tot de laatste pagina's!
De combinatie Robin - Strike staat nog steeds goed overeind, samenwerking voor de volgende boeken verzekert nu Robin detective in opleiding is!
★★★
Reacties
Een reactie posten