Viola Ardone - De kindertrein
In ‘De Kindertrein’ vergezelde ik Viola Ardone op een reis naar Napels in 1946. De oorlog is net voorbij en alles zo vanaf nu beter moeten gaan, maar niets is minder waar. De verschillen tussen rijk en arm waren nog nooit zo groot. Mensen leven nog steeds in angst, armoede en erbarmelijke omstandigheden. Een initiatief van de Communistische Partij wil hier de kinderen toch een kans op een beter leven geven. Duizenden kinderen zullen op trein richting het Noorden worden gezet. Ze zullen de kans krijgen een reis naar beter leven aan te vatten; weg van de oorlog, armoede en hun familie.

Eenmaal in het Noorden, leert Amerigo dat het leven meer is dan bedelen en rondlopen in te kleine schoenen. Hij komt terecht bij een familie die hem vertroeteld, genoeg eten geeft, naar school stuurt en lekker eten voorziet voor zijn verjaardag. Het warme nest waar hij al heel lang naar verlangt. De kers op de taart is het grootste cadeau dat hij ooit in zijn leven zal krijgen: een viool.
Maar toch blijft er iets knagen vanbinnen. ‘Hoe zou het met zijn mama en Zandragliona gaan? Missen ze hem of gaan ze gewoon door met hun leven?’ Dingen die een kleine jongen zich niet zou moeten afvragen, maar toch door zijn hoofd spelen. De reis naar een beter leven wordt meer en meer een vergiftigd geschenk. Is hij een kind uit het Noorden of het Zuiden? Waar is zijn stad? En hoe moet hij zichzelf nu gaan noemen?
De Kindertrein was voor mij een rollercoaster van emoties. Nooit had ik gedacht dat een roman verteld vanuit het ik-perspectief van een kind mij zo zou kunnen ontroeren. Met veel verbazing volgde ik het intellect en observaties van een kleine jongen. Maar na vijf ‘leeszittingen’ was het, jammer genoeg, afgelopen. Ik zou nog veel meer willen geleerd hebben over Amerigo Speranza/Benvenuti.
Een onverwachte parel op mijn leespalmares. Simpelweg prachtig.
★★★
€ 20,99
ISBN:9789401612081
*Recensie-exemplaar
Reacties
Een reactie posten